IV: Een proefcliënt
Terug in Nederland kreeg ik toevallig al snel de gelegenheid om opnieuw te oefenen. Het betrof een 31-jarige jongeman, met de vraag: “Wat is het doel van mijn leven?”
Deze keer deed ik krampachtig, want ik wilde nagaan of mijn oorspronkelijke opzet voor zo’n sterrensjamaanwandeling, nú wel zou lukken omdat deze jongeman, we zullen hem Wowie noemen, van een ander ‘type’ was dan beschreven op de eerdere wandelingen. En ik moet zeggen, het plan lukte voortreffelijk, het pad werd gelopen volgens mijn van te voren bedachte indeling, die overigens zó gaat:
Stap 1: Een begineik de zegen vragen voor de wandeling.
Stap 2: Bij een volgende genoeg aansprekende Eik, het liefst twee bij elkaar, hardop de vraag die speelt voorleggen. De cliënt stelt de vraag, ik tune in, doe hetzelfde, of ik stel de vraag en vraag Eik om raad.
Stap 3: We wandelen een eindje zonder dat het nodig is dat we nu het antwoord al hebben. De natuur is mijn leraar over hoe het proces verder gaat.
Stap 4: We houden een zuiveringsmeditatie op een geschikte plek, voor mij om ontvankelijk te worden voor de antwoorden van de natuur.
Stap 5: Als we nog niet eerder een sterrensjamaaneik hadden gevonden, moet die op de terugweg wel gaan komen of gekozen worden. Dan kan het antwoord volgen.
Ik moet bekennen dat ik vanaf stap 3 of 4 de bossen tegenwoordig steeds magischer begin te vinden. Zo nu en dan is het alsof ik écht niet meer in deze werkelijkheid ben, en alles in de natuur tot leven is gekomen en bezield is, magisch is. Terug naar het animistische wereldbeeld? Ik ben rationeel opgevoed en geïndoctrineerd dat het animistische wereldbeeld, het idee dat alles in de wereld, in de natuur, bezield is, iets was uit de oudheid toen de mens nog primitief was. Nee, tegenwoordig zijn we meer ontwikkeld zodat we een dergelijk geloof zien als primitief bijgeloof, niet passend bij de huidige wetenschap. Als je eenmaal opgevoed bent met dergelijke ideeën, dan is het een hele stap om toe te geven dat de huidige wetenschap eigenlijk helemaal niet bij je past en dat je eigen wereldbeeld door je eigen ervaringen toch korte metten maakt met het idee dat de natuur niet levend en bezield zou zijn. Integendeel, het zindert van het leven en de bezieling in het bos. Ik word er al (meditatief) wandelend in opgenomen, ervaar de magie van die andere ‘animistische’ wereld, die in feite niet al te veel contact heeft met juist de ‘dode’ mensenwereld. De onbezielde realiteit van het leven van alledag dus. De Natuur en ik hebben daarom wel een communicatie-kloof te overbruggen. De natuur ervaart en is één met de heelheid van het zinderende, veranderlijke en toch eeuwige leven, en antwoordt vanuit die wereld op mijn wereldse vragen uit de ‘dode’ mensenwereld.
Soms ben ik de enige die de magie van het bos ervaart, en op deze wandeling was dat zo. Wowie’s hoofd zat vol met gedachten en zorgen. Terwijl hij wandelde, deed hij wat de meeste mensen doen als ze wandelen: ze zijn helemaal niet in contact met de natuur. Ingekeerd, denkend, wandelde hij voort met het hoofd naar de grond, en zou nog geen wolf gezien hebben als die er toevallig aan zou komen.
Ik schrijf dit hoofdstuk op het terras van een restaurant. De serveerster vraagt me wat ik schrijf. Ik was niet van plan haar te vertellen dat ik een sterrensjamaanboek aan het schrijven ben, dus vertel ik haar eenvoudigweg dat de omgeving hier zo mooi is, dat ik over de magie van de bossen schrijf, waarvan akte…
De Ruurlose wandeling, om daarop terug te komen, was wel degelijk een gezegende wandeling.
Stap 1: Zegeneik
Al toen het plan geopperd werd om deze wandeling te gaan doen voelde ik de energiekriebels langs mijn ruggengraat die ik anders alleen voel als ik echt tegen een Eik aan sta; en de begineik op deze wandeling, die ik echt om zegen vroeg voor de opdracht, was erg scheutig met zegenrijke energie. Sterker nog, je kunt het op de foto zien, als je goed kijkt zie je een aantal orbs in en bij de zon-of lichtplek.
Stap 2: De vraagstelling
Wowie, die nog nooit eerder tegen een boom had gestaan, laat staan ermee ‘ gepraat’, ervoer rust en ontspanning van Eik. We spraken hardop uit dat de intentie van deze wandeling was om helderheid te krijgen over het doel van het leven voor hem.
Stap 3: De natuur als leraar
Dan wandelen we verder en voor mij begint de magie van het bos dan pas echt. Het is een prachtig pad waar we terechtgekomen zijn.
Stap 4: De sterrensjamaaneik
Tussen enorme varens, ook zo sprookjesachtig, zie ik de zon opeens een grote Eik verlichten. Dát zou mijn sterrensjamaaneik
worden! Ik ga met mijn rug tegen zijn stam aanstaan en vraag hem of hij voor vandaag sterrensjamaaneik wil zijn, Eik was meer dan welwillend getuige de energieafgifte daarna.
Ik
heb trouwens eens gehoord van iemand die een maandenlange opleiding had gehad
bij de Indianen in de wildernis van Canada, dat de bomen er gewoon om zitten te
springen dat wij er weer achter komen welke hogere functies ze hebben, en dat
ze juist gráág daarvoor ingezet willen worden! Om die reden zijn mijn vragen
dan ook zelden nederig, of devoot, ik weet gewoon dat ze het ook graag doen!
Zoals een ouder maar al te graag zijn of haar kind helpt als het een vraag
heeft. Eik zegt dan ook vaak in zijn antwoorden naar mij: “Mijn kind”….
Stap 5: meditatie
Na een heel eind gewandeld te hebben kwam er eindelijk een bankje voor de zuiveringsmeditatie, maar het bankje was er absoluut ongeschikt voor, qua ligging. Bovendien mediteerde Wowie niet. Na een poosje rustig te hebben gezeten vertel ik Wowie over wat me opgevallen was tijdens de wandeling: over hoe hij rondtolde van de gedachten in zijn hoofd. Aangezien hij het nodige wilde weten omtrent het doel van zijn leven, vertelde ik hem dat het gaan van de weg op zich het doel is. En in plaats van voorbeelden uit mijn huis-, tuin- en keukencultuur te noemen over hoe je de afwas morrend kunt doen met alleen het eindresultaat voor ogen en daarmee geen plezier hebt in het werk zelf, bracht ik de theorie over naar het management van bedrijven. Ik vertelde dat veel vergaderingen op het verwerkelijken van een doel gericht zijn, terwijl het proces er naar toe minstens zo belangrijk is. Het is bovendien interessant om te observeren hoe mensen met elkaar omgaan tijdens het proces om een doel te bereiken. In werkelijkheid gaat het om het proces! Ik weet dat niet iedereen het met me eens is, dat er zelfs mensen zijn die uitgaan van de slogan “het doel heiligt de middelen”, maar als je beseft dat het doel de uitkomst is van het proces, kun je misschien begrijpen hoe belangrijk procesmatig werken is in plaats van doelgericht te werken.
Op de terugweg vertelde Wowie iets waarmee hij mijn hart stal. Hij vertelde dat hij niet veel nodig had, en rustig kon wonen met zeepkisten als bankjes of met een samengeraapt zooitje. Het ging om de sfeer en de gezelligheid. Hoe verfrissend! Ik word persoonlijk niet goed van die lifestyle-generatie die zich diep in de schulden steekt om maar een keuken en inrichting te hebben volgens de nieuwste strakgelijnde dure mode, waarbij elk huis er van binnen hetzelfde uit ziet en je het gevoel hebt in een showroom terecht te komen. En uiteraard ben ik zelf ook begonnen met sinaasappelkistjes, het maakt dat je een creatief leven kunt leiden.
Stap 6: Het antwoord
Tussen de varens kwamen we weer bij de sterrensjamaaneik.
Nu was het de bedoeling dat er antwoorden kwamen op de vraag van het levensdoel van Wowie. De enige impuls die ik van Eik kreeg, was dat er twee doelen waren, een hoger en een lager levensdoel. Voor de rest heb ik ‘vals gespeeld’. Ik kende namelijk de elementen in zijn horoscoop die iets vertellen over dat doel : Pluto als heer 8 in 5, voor diegenen van jullie die als ze dit lezen ook van astrologische wanten weten.
Ik begon met het lager doel: de leiding nemen, zijn kracht gebruiken. En toen kwam het hoger doel: nederigheid leren, zodat hij zijn kracht niet misbruikte. Wowie begreep onmiddellijk wat ik bedoelde, ik hoefde er niet verder over uit te weiden, Wowie’s ziel had het herkend.
We wandelen de rest van het pad terug en aan het eind vraag ik hem, wat hij vond dat een ‘echte cliënt’ voor zo’n wandeling zou moeten betalen. Ik ben per slot een nieuw beroep aan het bedenken waar zelfs geld mee verdiend moet worden. Maar ik zei tegen Wowie wel dat het antwoord met het grootste gemak ook ‘niets’ mocht zijn. Hij dacht even na, en zei toen dat ik hetzelfde tarief kon vragen als een psycholoog of therapeut.
Of
dat iets zegt over de kwaliteit van de wandeling of over de kwaliteit van de
hedendaagse psychologen en therapeuten laat ik even in het midden.
.
