III: Norderteich (tijdgebrek)

 

            De volgende dag was het smoorheet. ’s Ochtends wandelden we rond een meer zonder al te veel schaduw, maar wel met de prachtigste kruiden en bloemen langs het pad. ’s Middags zochten we in de buurt de schaduw op en begonnen we aan onze queeste voor vandaag; een queeste die zowel Mignon als ik hebben, maar Mignon met een baan, een gezin, en een karakter waarbij ze altijd andere mensen wil ‘pleasen’, nog veel meer dan ik.  Misschien zou ik wat meer van haar opofferingsgezindheid kunnen gebruiken en zij wat meer van mijn – in de loop der tijd verworven vermogen – om grenzen te stellen. Onze queeste was: “Hoe kunnen we meer tijd verkrijgen om te doen wat we leuk vinden en minder tijd spenderen aan noodzakelijke dingen zoals geld verdienen, eten kopen, koken en afwassen, de was doen, opruimen, ga zo maar door. Het is uiteraard een vraag waar heel veel mensen wel een antwoord op zouden willen hebben.

 

Karma Yoga

           

            Tot voor kort hanteerde ik het principe dat het er helemaal niet toe doet wat we dagelijks doen, het gaat erom, hoe je het doet. Je kunt alles met een hoger bewustzijn doen en aan alle werk veel plezier beleven. Zo las ik eens in een boek van Barbara Hand Clow (Chiron, the Rainbowbridge), over een dakdekker die wel verlicht leek, toen hij vertelde dat hij met elke dakpan die hij op een huis legt, de mensen in dat huis goede energie stuurt. Van licht naar kelders brengen naar dakpannen met licht aanbrengen!

            Een boeddhistische wijsheid is dat je gewoon niet al te intelligent bent als je morrend een taak verricht, denkend aan wat anders en alleen maar bezig bent de klus te klaren. Je verspilt oneindig veel kostbare tijd op die manier. De kunst is juist om de taak zelf te spiritualiseren, het zo goed mogelijk te doen, ongehecht aan het resultaat (Bhagavad-Gita).  Maar we bevinden ons in 2012 en daarmee in veranderingsprocessen. Zeggen ze. Ik merk het trouwens zelf inderdaad. Ik zou intussen ook meer tijd willen vrijmaken om te wandelen, want ook dat is noodzakelijk, en wel voor mijn gezondheid.  En Mignon ook wel, maar ze zou ook wel eens rustig met een boek in de tuin willen zitten. Fat chance! Er is sloop en nieuwbouw op komst, die hele tuin van 1500m2 wordt één grote bouwplaats als je het mij vraagt. Dus onze queeste was misschien wel gewoon nodig.

            Mignon kwam tijdens de eerste wandeling al met haar antwoord op de vraag nadat we een Eik geconsulteerd hadden:

 

Stap 1: werk wat niet hoeft, laat je los.

Stap 2: begin met te “verbranden”wat je niet nodig hebt.

(Wat ze precies met dat “verbranden” bedoelt weet ik eigenlijk niet…)

Mijn antwoord was:

Stap 3: dat we onze agenda zelf bepalen en niet laten invullen door wie dan ook, anders dan wijzelf.

 

            Op die manier gingen we op de middagwandeling opnieuw naar een Eik om het probleem voor te leggen. Voor mezelf kreeg ik een helder antwoord en een wijze les. Op mijn tijdsindelingsvraag fluisterde Eik me klip und klar in dat ik moest schrijven. Nu moet je weten dat ik al een relatieve bestseller heb geschreven binnen het kader van mijn huidige beroep en aangezien ik geen kans zie dat boek te overtreffen, ben ik min of meer maar opgehouden met schrijven. Maar als ik aan de wandel ga, wil ik er ook over schrijven, of het nu om kruiden, of om boom-ervaringen gaat. En als ik een nieuw beroep ga verzinnen waar geen droog brood in te verdienen is, dat beroep van sterrensjamaan, dan moet het boek daarover de dagelijkse rekeningen maar gaan betalen, want ik kan nog niet leven van het licht en de lucht.

 

Les 5: Intunen

(klik op de link om verder te lezen)






 

           

 

Make a Free Website with Yola.