VIII: Mijn eerste cliënte!

 

 

 

            Op zaterdag 15 september 2012 was het dan zover, mijn eerste betalende cliente was in aantocht voor de sterrensjamaanroute op “Het Haveke”, in Eefde. Ik ben ruimschoots op tijd en vraag de Eik die pal tegen de verkeersweg aanstaat of ze wel komt, want ik was inmiddels horloge- (dus tijd-) loos en bovendien mobiele telefoon-loos (soms niet echt handig, maar ik hou niet van die dingen). Als ik de vraag stel of Corrie, met wie ik de afspraak heb, nog komt, geeft de Eik echt een mega-energie, en even later komt ze er aan, het was precies 13.30 uur, het tijdstip voor onze afspraak.

-het boogje rechts naast de Eik is de ingang naar het gebied-


Corrie was geen vreemde voor de bomen, of beter gezegd,de bomen waren geen vreemden voor haar. Met de ruggengraat tegen een boom aanstaan was echter een nieuwe, iets wat een wandelaarster met een rugzak ook niet echt makkelijk doet. We bleken beiden weinig met Berk te hebben, maar dat zou tijdens deze wandeling nog veranderen!  Corrie’s favoriete boom is de Beuk, de kaarsrecht-opstaande Steenbokboom en ze gaat er sensitiever mee om dan ik; ze had zelfs geleerd van iemand dat je een boom eerst toestemming moet vragen voor dat je hem stoort. Ik vertel haar de Indianenwijsheid, dat de bomen bijna van vreugde gaan dansen, bij wijze van spreken, als ze aandacht krijgen van de mensen, dus je hoeft de toestemming, die je toch altijd krijgt, tenzij een boom geen enkele sjoege geeft, niet eens te vragen, ik sla dergelijke beleefdheden persoonlijk dan ook altijd over.


            Na een poosje komen we bij een paar geschikte eiken om de vraag die speelt, te stellen. De vraag die Corrie had is overigens wel geïnspireerd op de informatie in het boek “De Leeuwenvrouw”  en het Afrikaanse sjamanisme. Ze is geboren in Indonesië, haar vader had wel eens contact met een sjamaan, zij zelf ook, en ze heeft veel gewerkt (en nog) met de Papua’s in Nieuw-Guinea. Nu was ze op zoek naar de vraag of haar familiewortels ook een lijntje zouden kunnen hebben naar de Bosjesmannen in Zuid-Afrika. Aan deze Eik hieronder stelt ze de vraag:

             Na weer een poosje gewandeld te hebben komen we bij de Sterrensjamaaneik aan met naastgelegen bankje waar een Eik als rugleuning dient.  Het is het bankje voor de zuiveringsmeditatie, voor mij tenminste, om ontvankelijk te worden voor eventuele antwoorden die Eik gaat geven als hij eens even gaat sjamaniseren om uit de lucht het antwoord te plukken. Corrie is helemaal verrukt van de Eik bij het bankje, net zoals ik dat was de eerste keer. Ze voelt een heel warme troostende energie.

De regenboogobsidiaan

 

Op het bankje gezeten haalt Corrie een fluwelen zakje tevoorschijn waar een paar edelstenen in zitten. Ze laat me een regenboogobsidiaan zien, die ik tussen mijn handen neem en waarvan de energie direct rond het hartchakra voelbaar wordt, terwijl hij iets naar boven wil stijgen. Dan laat ze me een andere steen zien:

waarbij ze zich afvraagt of dat ook wel een echte regenboogobsidiaan is. Hij ziet er precies hetzelfde uit en niet alleen dat, ik krijg er precies dezelfde soort energie van. (Een derde, andere, steen die ze liet zien gaf een heel andersoortige energie). Daarop zegt ze dat de regenboog-obsidiaan een sjamaansteen is en ik krijg hem van haar!

Op de eerste de beste site die ik google over de regenboogobsidiaan (http://www.spiritualgarden.nl/Edelstenen/Obsidiaan.html) lees ik de volgende nogal treffende informatie, treffend voor onze wandeling vandaag, treffend, omdat vooral de (door mij vet gedrukte) informatie in onze vervolgwandeling en latere gesprek aan de orde kwam:

 

Obsidiaan (Schorpioen/Steenbok) is een sterk inzichtgevende en reinigende steen en stimuleert persoonlijke ontwikkeling door (zelf)inzicht en het opruimen van bagage uit het verleden. Het brengt de waarheid, de kern of oorzaak van dingen (of ziekte) en verdrongen en weggestopte ervaringen en emoties naar boven. De steen kan als een spiegel werken en helpt ontdekken wie men werkelijk is maar kan ook de minder leuke kanten van de persoonlijkheid aan het licht brengen. De steen vermindert angst, blokkades, trauma’s en beperkende gedrags- en denkpatronen. De steen kan zeer krachtig werken en door de heftige emoties die naar boven kunnen komen en het feit dat sommige (zelf)inzichten ook erg confronterend kunnen zijn, kunnen gevoelige mensen deze steen beter onder begeleiding van een therapeut gebruiken of voor een andere steen kiezen (of voor een zachter werkende variant zoals apachetranen of sneeuwvlok obsidiaan). Obsidiaan beschermt tegen psychische aanvallen, vermindert negatieve geestelijke of spirituele invloeden en neemt negatieve energie uit de omgeving (straling, wateraders, etc.) op. Het bevordert helderheid van geest en verscherpt de zintuigen. Fysiek werkt de steen pijnstillend, krampopheffend, stimuleert de spijsvertering, ontgift en verbetert de doorbloeding. De steen kan hierdoor ook verwarmend werken bij chronisch koude handen en voeten. Regenboog obsidiaan is een sterk beschermende steen. Het helpt blokkades inzien, bevordert diepe meditatie en verwijdert stress uit het lichaam. De energie van regenboog obsidiaan is zachter dan die van zwart obsidiaan.

 

En in de meditatie krijg ik al wat antwoorden waarbij je echter opnieuw kunt spreken van enig valsspelen, want die antwoorden waren gebaseerd op astrologische wetenschap, namelijk dat Corrie Waterman op het IC heeft staan. Als ik daarna de drang voel Sterrensjamaaneik te consulteren ben ik helemaal verrast door zijn antwoord op de vraag of Corrie’s voorvaderen bindingen hebben, hoe lang geleden ook, met de Zuid Afrikaanse Bosjesmannen, omdat ik “nee” als antwoord verwacht had. Maar Eik liet me weten dat dat deels inderdaad zo was. Echter, via de vrouwelijke lijn en niet via de mannelijke, wat Corrie ook niet verwacht had.  Daarna gaf ik nog het astrologische antwoord: alle mensen zijn in wezen verbonden met elkaar. Corrie had in ieder geval in haar genen wel het stamgevoel meegekregen, maar in dit leven was het voor Corrie juist de bedoeling om zich te bevrijden van voorouderlijke banden, haar eigen wortels te maken, die vooral gebaseerd moesten zijn op vrijheid. Ik ben er niet helemaal van overtuigd of dat antwoord wel helemaal bevredigend was maar we gingen even zo vrolijk verder met onze wandeling…

SJAMANISTISCH GEREEDSCHAP

            Nu mijn sjamanenbuidel verrijkt was met een regenboog-obsidiaan  kon ik in het “filosofiehutje” ook mooi mijn andere nieuwe gereedschap uitproberen.

-het “filosofiehutje” met boomstammetjes als stoeltjes-

-“gereedschap” nummer 1: Berkenschors-


Onlangs heb ik voor de tweede keer een documentaire gezien waar een Nederlandse verslaggever die last had van koude voeten, op bezoek ging bij een zeer druk bezette Russische sjamaan met paardenstaart. Voor hij aan het werk ging stak deze man Berkenschors aan, al vaker had ik gehoord dat de Berk de boom van de sjamaan zou zijn. Ik heb alleen niets met Berk, de energie is me te zwabberig. Om heel andere redenen had Corrie dezelfde ervaring met Berk. Onderweg op deze wandeling vond ik het hierboven gefotografeerde stuk berken-schors (naast de smudgestick) en stak het aan. Het brandde als een tierelier dus ik moest het snel uitblazen. En een lekkere geur dat er afkwam! Ik was op slag verliefd op berkenschors, d.w.z. op deze nieuw ontdekte kwaliteit ervan.  En wat die Nederlandse verslaggever en zijn bezoek aan de Russische sjamaan betrof: ze verstonden elkaar niet, de verslaggever heeft helemaal niet verteld waarvoor hij kwam, maar hij was mooi van zijn koude voeten af na zijn bezoek!


Ik had inderdaad ook een smudgestick bij me die ook al brandde als een tierelier. Zelf in elkaar geknutseld de dag vóór deze wandeling.

Tien gedroogde bijvoettakjes had ik flink omwonden met dun katoenen draad. Ik was in het hutje voordat Corrie er aankwam en had het al helemaal gesmudged. Bijvoet ruikt geweldig lekker. (Ik rook het tegenwoordig ook wel eens, gemengd met andere tabak, bijvoet is ook een onderdeel van de Indiaanse vredespijp).  Corrie rook de lekkere geur al van buiten af toen ze aan kwam. In ruil voor de steen gaf ik haar de rest van de smudgestick, ik heb afgelopen zomer genoeg bijvoet verzameld om een nieuwe te maken.

 

De les van mildheid

 

            Uiteraard hebben we nog flink gefilosofeerd in het hutje, maar ik kreeg zelf een mooie les toen we het hadden over het milder worden naarmate we ouder worden. “Mild naar anderen en mild naar jezelf” zei Corrie. Opeens dacht ik, “maar ik ben helemaal niet mild naar mezelf toe”, en ondervroeg haar over een gezamenlijke kennis met hetzelfde syndroom als ik, “nee, die was ook niet mild naar zichzelf” zei ze, “integendeel”. En zo kende ze nog iemand, met ook het diabetes type II syndroom, die ook niet mild was naar zichzelf. Daarop besloot ik voor de zoveelste keer dat ik milder moet worden naar mezelf, iets wat me telkens maar niet lukt… misschien moet ik daar eens voor mezelf een sterrensjamaanwandeling op doen..

            Hoe dan ook, ik heb genoten van deze drie uur, want zo lang nam het toch wel in beslag, en stel je voor zeg, dan krijg je er ook nog (flink) voor betaald, ik had niets bijzonders gedaan!  Als mijn “sterrensjamaancarrière” zo begint, teken ik er voor… de volgende dag had ik al een afspraak met een tweede cliënte!

 

De tweede cliënte & de Douglas-tweeling

KLIK HIER

 

Make a Free Website with Yola.