de sterrensjamaan

HET GROOT SCHIETVELD

          De tweede Vlaamse route die in aanmerking komt is de “Traverse #1” over het Groot Schietveld, in Gooreind bij Wuustwezel. Het is het grootste natuurgebied van de provincie Antwerpen en het is dank zij de militairen dat het gebied nog bestaat, want overgelaten aan de provincie of de gemeente zou het al lang verkaveld zijn geweest, belust als die instanties zijn op inkomsten.

TOVEREIK

                De zesde eik aan de linkerkant noem ik Tovereik, omdat hij in het verleden al behoorlijke toverkunsten had vertoond. . Eén keer in een bar koude winter toverde hij mijn handschoenloze handen warm. De hele wandeling daarna bleven ze warm! Een andere keer kwam ik, uitgeput, terug van de wandeling op dezelfde route als vandaag. Er is namelijk maar één route, op en neer over een rechte weg dwars door de hei.

            Vroeger kon je nog wel eens links of rechts de hei op, maar de militairen, die hier sinds 11 september 2001 weer flink schietoefeningen houden (waardoor de traverse ook niet altijd open is), zijn steeds strenger geworden en hebben alles afgezet. Toen ik zo uitgeput geraakt was tijdens een wandeling, op een herfstige dag een aantal jaren geleden, en mezelf voort moest slepen, vroeg ik Tovereik waarom ik zo uitgeput was. Hij zei: “Kijk eens in je horoscoop!” Ik was, echt waar, helemaal verbouwereerd dat Tovereik ook al kennis had van horoscopen. Toen ik thuis kwam, keek ik dus eens in mijn horoscoop, om tot mijn verbazing te ontdekken dat het de laatste dag was dat de planeet van de energie: Mars, verstoppertje speelde in mijn “achtste huis”. Aangezien ik dat zelf niet eens wist, was ik echt diep onder de indruk van de kennis van Tovereik. De laatste graad van het achtste huis is namelijk een soort culminatie van alle eventuele achtste huis-toestanden die je maar kunt bedenken, en Mars had een extreem lange periode in mijn 8e huis gelopen, al sinds het begin van het jaar. Een periode waarin ik al twee keer voor “dood” in bed had gelegen geveld door griep en een compleet verlies van energie en weerstand. Maar die dag werd het me dank zij Tovereik duidelijk dat de laatste dag van Mars in dat achtste huis van mij gekomen was, en dat mijn energie daarom de volgende dag wel terug zou keren, hetgeen ook zo was. Maar hoe kon Tovereik dat weten? Is hij dan toch in contact met mijn eigen bovenbewuste? Dat zelf trouwens de timing van haar horoscoop niet bijhield?

   Vandaag vroeg ik Tovereik echter of er ook een sterrensjamaan-wandeling van deze op-en-neer route te maken viel. Hij vond het een geweldig goed idee! Maar ik had nog wat vragen, of liever gezegd eentje, want ik wilde les in Eikentaal.

COMMUNICATIE-LES

       Ik vind nog steeds dat ik niet 100% vertrouwen kan op Eik en daarom vroeg ik of ik les kon krijgen in eikentaal. Ik probeerde met hem af te spreken, om te beginnen, dat als zijn energie naar links en/of naar beneden ging, dat het antwoord dan nee was, en als zijn energie naar rechts en naar boven ging, het antwoord dan ja zou zijn. We moesten maar eens eenvoudig beginnen met die eikentaal dacht ik zo, al had ik al hele verhalen van Eik te horen gekregen in het verleden. Maar Eik wilde die afspraak wel aangaan. Mijn eerste vraag op de maandag-wandeling (1 oktober 2012) was of dit een beetje een leuke wandeling ging worden. Eik zei NEE. Potjandorie, wat was dat nou? Maar hij had wel gelijk, ik had niet al te veel tijd, ging niet zo ver, het was wat miezerig weer, en er was eenvoudigweg inderdaad niks aan. De volgende dag zou ik elders wandelen, en daarvan vroeg ik Eik of dat dan wel een beetje een leuke wandeling ging worden, en of het mooi weer zou zijn daarvoor. Daarop zei Eik gelukkig JA, en dat is inderdaad uitgekomen. Ik ontdekte een “Lourdes-grot” ergens in Heide-Kalmthout en dat is altijd leuk. Op een route die verder absoluut ongeschikt is als sterrensjamaanroute, dus ik doe er geen verslag van in dit boek. Tot slot vertelde ik Tovereik, al weer op de terugweg, dat ik van plan was woensdag hier opnieuw te gaan wandelen, dan de hele route te lopen om te kijken of het een geschikte sterrensjamaanroute zou kunnen worden en daarvoor vroeg ik Eik ook om mooi weer maar bovenal, of de hei wel open zou zijn en de slagbomen niet neer. Eik was erg positief dus dat leek wel snor te zitten. De volgende dag, op de route naar de Lourdesgrot, kwam ik ook een eik tegen en hem vroeg ik hetzelfde. Laat die eik nou zeggen dat het die volgende dag helemaal geen mooi weer zou worden dan wel dat de hei helemaal niet open zou zijn! Ik zal er nooit meer achter komen of het Groot Schietveld nu wel of niet dicht zat op de dag erna, want het regende de hele dag pijpestelen, dus ik ben de deur niet uit geweest. Maar op donderdag, 4 oktober, liep ik de hele route dan toch. En het was mooi weer. Ik vroeg Tovereik opnieuw of ik iets leuks op de wandeling tegen zou komen en deze keer zei hij JA. Wel, ik weet niet of jullie er wat aan hadden gevonden maar ik werd half lyrisch over het zien van deze bijna uitgebloeide koningskaars:

            Even later kwamen er nog enkele, ik kon er zelfs nog wat bloemetjes uitplukken. Dat zou ik nooit gekund hebben als anderen voor mij hier niet al geplukt hadden want die hadden een soort van pad gebaand door hoog struikgewas waar ik anders nooit zou zijn doorgelopen. De reden waarom ik half lyrisch ben over koningkaars, is, omdat toen ik bijna voor dood in bed lag ooit in de periode waarin Mars door mijn achtste huis liep zoals boven omschreven, en ik mijn eigen tovermedicijn in het verkeerde huisje had liggen, ik toch wat opknapte van koningskaars-thee, zowel de wortel als de gedroogde bloemetjes. Verder schijnt het wonderen te verrichten bij rugpijn, wellicht als je niet kaarsrecht op loopt en niet fier in het leven staat:-) Waar ik woon in Lochem is elk jaar steeds minder koningskaars te vinden, helaas. Wellicht waren het gewoon geen goede “koningskaarsjaren” want uitgestorven is het zeker niet. Langs de snelweg bij Breda stikt het elk jaar van de koningskaars, nog steeds, maar het is niet bepaald een plek waar ik zou plukken, als ik er al bij zou kunnen komen.

DE ROUTE VAN DE NIEUWE VISIE

Midden op de hei met de weidse vergezichten bevindt zich het meditatiebankje, maar je moet niet al te fijnzinnig van aard zijn, want het meditatiebankje is dit keer een stelling van de militairen, ik heb er al vaak gemediteerd en het bevalt prima. Ik ben dan ook zo fijnzinnig als een olifant.

        Telkens als ik de hemel wil zien, bijvoorbeeld bij een zeer aparte Venus-Uranus conjunctie in de vroege ochtend voor de zon opkomt, wandel ik naar deze hei vanwege het goede uitzicht op de hemel. En dat “telkens”, wel, dat is precies twee keer gebeurd, en ook nog eens zonder het beoogde resultaat. Sta ik daar voor dag en dauw op om midden in de nacht naar de hei te wandelen (en er achter te komen dat het onderweg een drukte van belang is van nachtwerkers die thuis komen, of postbezorgers of weet ik wat), was de planeet die ik in het vizier wou kregen niet te zien. Overigens is dit wel een erg mooie route om midden in de zomer voor dag en dauw te doen, het is er echt prachtig in de ochtendzon en tijdens de avondzon trouwens ook. Maar ik ben hier niet meer zo vaak in de zomer omdat ik de hele winter al hier ben. Ik hou eenvoudigweg van de vergezichten en de ruimte die deze route geeft. Aldus mijmerde ik op het meditatiebankje (cq de meditatiestelling), dat deze sterren-sjamaanroute de route van de nieuwe visie gaat worden, al die ruimte schept vast ook ruimte in je hoofd om eens anders tegen de dingen aan te kijken.

       Doorwandelend besloot ik dat ik zelf ook wel een nieuwe visie kon gebruiken want ik voel me nog steeds schuldig als ik zo aan de wandel ben, er is iets in mij dat vindt dat het moet “werken”, en met werken bedoelt dat iets in mij dat ik schrijf en productief ben op dat gebied. Pas dan is dat “iets” in mij tevreden over zichzelf.

      Nadat ik uiteindelijk een soortement van sterrensjamaaneik als antwoord gevende eik had gevonden op een modderig pad, althans vandaag modderig, besefte ik dat ik gewoon weer pen en papier mee moet nemen op mijn wandelingen, om aldus tijdens zo'n wandeling productief te zijn! Het weer gaat het niet altijd meer toestaan nu de herfst begonnen is, maar de zondag hierna is het me toch gelukt, het was toen bijna warm. Ik schreef toen het eerste deel van dit hoofdstuk, de rest schreef ik gewoon achter de computer omdat ik dagenlang bezig ben geweest met grasmaaien, ramen lappen, de keuken fatsoeneren, en meer van die dingen, waardoor het wandelen er bij inschoot:-)

Hoe dan ook, als je niet schrikt van allerlei militaire borden onderweg zoals deze:

of deze:

      dan is deze route een prima route voor een sterrensjamaanwandeling, mits zonnig, en mits de hei open is en er dus geen militaire oefeningen gehouden worden. En alhoewel de Nederlandse sterrensjamaanwandelingen inmiddels al verhoogd zijn naar 20 euro, moet ik de eerste Vlaamse sterrensjamaanwandeling (met een client) nog doen, (de boeking is al gemaakt:-), maar blijft de prijs daarvoor nog even 15,00 euro mits ik er verslag van mag maken in dit boek:

naar hoofdstuk 8, de eerste clienten KLIK HIER