de sterrensjamaan

Een vorig-leven wandeling

            Gewapend met haar horoscoop, ging ik op donderdag 8 november 2012 met Mirjam langs dezelfde route op Den Bramel. Er was geen zon, dus moest ik het licht van binnen halen, langs wat vandaag vanwege de herfst wel een Gouden-Gloed wandeling genoemd kan worden, met de mooie gele kleuren van de beuken:

             Mirjam’s vraag aan de sterrensjamaaneik ging over haar allergie voor bomen (notabene), en over andere gezondheidskwesties. Als ik haar daarna vraag of ze soms last heeft van ontstekingen, was dat precies het geval. Ik had namelijk van tevoren in haar horoscoop gezien dat de progressieve Mars (de planeet voor ontstekingen) in het laatste staartje van haar 6^e huis stond, om er op 7 augustus 2013 na bijna een heel leven, eindelijk uit te gaan. Al wandelend vertelt ze me dat ze “per toeval” in de afgelopen vijf dagen een vorig leven (a twee) op het spoor was gekomen en klaarblijkelijk aan het boeten was voor de verkeerde keuzes. Wel, ze heeft de zuidknoop en nog een heleboel ander Venusiaans en Neptuniaans gedoe in Weegschaal in  7 & 8, en dat betekent helemaal niet dat ze de verkeerde keuzes heeft gemaakt, ze heeft juist géén keuzes gemaakt, en die voor haar laten maken door een geliefde of zo… aldus vertelde ik haar.  We wandelen verder.

           Ook Mirjam was diep onder de indruk van de dikke Plataan op het Magische pad en als we daarna op het meditatiebankje zitten, zegt ze: “Ik voel dat er in mijn rug geduwd wordt”. En dat vond ik wel zo ongelooflijk fijn om te horen, want dat is in de eerste plaats precies hetzelfde wat ik op die plek in dat magische bos altijd ervaar, alsof de energie van achteren je helpt met de meditatie. En waar die precies vandaan komt, vraagteken, maar ik denk nog altijd van de varens, zelfs al waren ze nu niet meer groen.  Maar je moet, in de tweede plaats, weten dat Mirjam ongelooflijk sensitief is, het is een echt Neptunus-mens om het maar even in astrologische termen uit te drukken, terwijl ik persoonlijk helemaal niet sensitief ben, heel aards eigenlijk. En om dan hetzelfde te ervaren, joepie!

            Schreef ik in de vorige wandeling nog dat ik vast nooit meer een hoge TI-klank zou horen bij het boventoonzingen, wel, daar verraste Mirjam me helemaal. Ze zingt in een koor, wellicht dat dat helpt, maar zij voorzag de andere boom daar, precies tegenover waar de operazangers van de vorige wandeling ook boventoon-gezongen had, ook van een loepzuivere TI-klank! Nu hadden beide bomen die het slachtoffer zijn van ons boventoonzingen (waar ze een healing door krijgen) dezelfde trilling gekregen, het evenwicht was er weer.

Het knopenpad

            Als we doorlopen zeg ik dat we het knopenpad tegemoet gaan en vraag ik haar negatieve ervaringen van het leven waar ze last van had, en ook van de persoon die haar negatief beïnvloed heeft, “op te knopen”. Dat voelde niet helemaal goed, er was iets mis. Gelukkig bevond er zich precies op het juiste moment, vlak voor het knopenpad, een Eik, en die vraag ik eens even om raad. Eik geeft me daarop duidelijk aan dat ik iets vergeten was. Het gaat er niet alleen om het verleden op te knopen, maar ook te vergeven, zichzelf en de ander! Ai, natuurlijk!  Aldus legt Mirjam een knoop in het Zuidelijke Knopenpad om dit inderdaad te doen:

            Ook aan de Noordelijke kant maakt ze een knoop, dit keer als belofte aan de toekomst. Als we op het bankje op het knopenpad verder mijmeren over de positie van de progressieve Mars in haar horoscoop, hoor ik ook het einde van dat of een vorig leven waardoor ze zo allergisch voor bomen is geworden. Voor vandaag had ze ingecalculeerd dat ze na de wandeling wel weer allergische reacties zou hebben. Foei, moet je net bij mij wezen, ik ben niet van de zelfpijniging. Verder raad ik haar veel meer vitamine C aan om de weerstand op te bouwen (de ontstekingen vinden namelijk plaats bij te weinig weerstand), en vertel haar dat één sinaasappel per dag echt niet genoeg is. Ik ben een groot voorstander van mega-doses vitamine C als het nodig is, en hoorde net van zuslief dat pas als je er van aan de d… gaat, je dan te veel hebt genomen. Maar weg met de onsmakelijke verhalen, we wandelen door. En komen eerst weer langs het pad om te aarden en dan krijgen we de zware bevalling van het pad van de Diepe Zuchten. Als Mirjam plaats neemt bij de beginEik van dat pad vraag ik haar wat ze ervaart. En jawel, groot verdriet! Behalve bij Douglasbomen hebben we echt vrijwel overal dezelfde energetische ervaringen, gaaf vind ik dat! Ik wijs haar op het licht aan het eind van de tunnel, (van Suze geleerd) en we gaan dapper door het laantje der Diepe Zuchten om aan de andere kant door een gouden gloed van bomen verwelkomd te worden en weer bij de mensen te komen.

           Mirjam had echter een Eik nodig om weer even bij te komen van het laantje der Diepe Zuchten! Die vinden we pas verderop. Er volgt nog één bankje, want ik ben dol op bankjes, en daar ronden we het gesprek af. Als we dan weer bij de sterrensjamaaneik komen vragen zowel Mirjam als ik aan de Eik dat ze toch in het vervolg geen last meer heeft van de bomen en al zeker niet na deze wandeling. Mirjam voelde echt een enorme zegen-energie van Sterrensjamaaneik af komen en ze mailde later:

Zeer voorspoedige terugreis gehad, ondanks Mercurius retro maar wellicht dankzij de bomen!

Heb nog steeds geen last van een zeer hoofd of zere en opgezwollen slijmvliezen en dus nog steeds rustige kaakholtes!

Wonder!  En dank aan de bomen (hetgeen ik op de terugreis al gedaan had naar hen...ik had trouwens al gister gevraagd of ze mij wilden helpen...)

Dank voor de mooie wandeling, voor alle uitleg en zeker ook wat die dondersteen van een Mars betreft.....voor mij nu e.e.a. wat acceptabeler, maar ook aandachtspunt om nog meer in balans te komen en te blijven....dat laatste is natuurlijk het punt waar het om draait. Maar zo mooi als alles toch weer aansluit....synchroniciteit ten top voor mij!